Voor 't lest (1)

Eerder verschenen in West-Frieslands Oud en Nieuw, 24e bundel, pagina 222-225.
Uitgave: Historisch Genootschap "Oud West-Friesland", 1957.

Riekus Koizer was zo an z'n veebestellen wend, dat, al ware de koeie op 't land, toch most ie altoid voor ie sleipe gong, nag effies de boel rondkoike of 't gerai opborgen was, de varrekens op rust en de deure goed slôten ware en nou, op deuze Woenesdageivend.... Geertje wist 't wel: Hai koikt nag effies nei de keize; zeker gedag zegge nou we de keizerai an de kant dein hewwe. Nou, ze wist'r zellef ok alles van. Wat een zörg had je d'r niet an mit alles te onderhouwen en wat een werrek dat ofrome, keize, zoute, alle dage kere, boene en in de loinolie zette weer ze zo mooi van wiere: net gouwen kaseballe. Nou, ze had ze weer best vonden, deuze leste keer en wat groosk gloimde ze toen ze zo bai d'r oigen zoi: "As ie 't nou mörregen weer haalt, den het ie voor de tiende keer achtermekaar de hougste marrekt".

Toen Riekus in de kamer kwam lag Geertje al in de "koes". De beddeplank stond er voor, die most 'r altaid effen uit, want ja, stoeteleg wasze ze nag wel niet, maar Riekus, die in de weig lag, gong d'r altaid 't lest in mit z'n sekureghoid of de glazekleidjes goed slote en 't peterolie1ampie niet loeve kon.... en as ie den nag over de beddeplank en Geertje heen klimme most, nei, den wier de beddeplank d'r maar inskoven as ie op slot in z'n nessie klommen was.

Riekus kon zo maar niet opskiete die eivend. Alles wat ie mörregen mee hewwe most wier klaar legen, onderwoil ie teugen Geertje zoi: "Nou, de keize kinne d'r op; kin jij begroipe 'dat 't voor 't lest is? 't Is net of ze een bonk van je leven ofsnaie! Van vader op zeun is d'r altoid een Koizer nei de Hoorense keismarrekt gaan, zoveer we wete." "Ja man," vond Geertje, "we moete allegaar mit de toid mee. De joôs doen d'r best wel, maar keizers binne 't niet en ze zelle 't ok nooit worre. De moide hewwe d'r niks mee op en Siemen zoit maar: 'Je doene veuls te veul werrek weer je niet voor betaald worre'!"

"Wat weet die joôn van oos nag van 't bedroif of," stoof Riekus op. "Meister mit z'n: d'r zit wat in, je moete n'm lere leite; maar as'k alles weten had, den had k'm nooit nei die landbouwskool in Skagen gaan leiten. Hai praat maar over kunstmis, de fok en maaie, hooie en melleke, allegaar mit een mesien en nou binne we den zo veer dat we de mellek bai 't poortje zette kinne en maar ofwachte moete wat we d'r voor kroige. Die joôs van teugenwoordeg dinke zeker dat je boere kinne mit witte handskoene an! Maar dink 'rom wat ik zeg: Mit al die nuwerwisse men euvels gaat de boerestand nei de bliksem!