Een blik in de toekomst (5)

Wie kent niet het mooie park, terstond gepresenteerd aan die bezoekers welke per trein aankomen? Welke stadgenoot en trouwe bezoeker van Hoorn vertoeft niet gaarne in het Julianapark aan het IJsselmeer, in het Baadland of in het Wilhelminepark? Wie zag nimmer de nieuwe ijsbaan met parkaanleg en villawijk? Wie wandelde nimmer langs de grachten, Westerdijk of Nieuweweg, bekoord door zware bomen met spel van licht en schaduw tussen heesters en struiken? Dat is Hoorn. Maar er is ook nog een ander schilderij van Hoorn: de historische oude stad met vele, vele monumenten der bouwkunst uit vorige tijden.

Nieuwe huizen aan de Joh. Poststraat.

De stad met een intimiteit en een sfeer, welke herinnert niet aan een duf en dor, doch aan een groots verleden, toen Hoorn was de stad van koophandel, scheepvaart, middelpunt van bestuur en rechtspraak.
Ook dat is Hoorn. Ook nu vol leven en bedrijf, getuigende van een opgewekt zakenleven, tot zich trekkend stadgenoot en streekgenoot. De sterke wil om dit alles te bestendigen is aanwezig; de mogelijkheid daartoe voorzeker ook.
En daarom is menselijkerwijze de toekomst van onze stad verzekerd en zal Hoorn blijven en steeds meer worden het centrum, de hoofdplaats van West-Friesland.

De naaste toekomst reeds zal een uitbreiding te zien geven van het recreatiegebied aan het IJselmeer.
De totstandkoming van de Markerwaard zal het waterfront vóór Hoorn maken tot een geliefd watersportcentrum van meer dan locale betekenis.
Hieraan te mogen medewerken is zowel een plicht als een voorrecht. Wel een schone opgave; in het heden te mogen werken om de erfenis van ons voorgeslacht te bewaren voor en over te dragen aan hen die na ons komen.
Mogen zij die na ons komen deze erfenis aanvaarden als een bijdrage tot hun dagelijks geluk.

C. RUITENBEEK.

Hoorn, januari 1957.